Berekening marginale kosteneffectiviteit bij aanvullende of vervangende maatregel

Toepassing marginale kosteneffectiviteit

In de volgende situatie kan het wenselijk zijn de marginale kosteneffectiviteit toe te passen:

• vervangen van een emissiebeperkende maatregel
• toevoegen van een nieuwe maatregel aan een bestaande

In deze situaties kan het bevoegd gezag de extra kosten en de extra emissiereductie toetsen op basis van een berekening van de marginale kosteneffectiviteit.

Voor de stoffen SO₂, NO_x, VOS en stof is deze methode alleen bruikbaar als de kosteneffectiviteit in het afwegingsgebied valt. Voor alle andere stoffen kan zowel de marginale kosteneffectiviteit als de totale kosteneffectiviteit een hulpmiddel zijn.

Werkwijze marginale kosteneffectiviteit

Het vermijden van een relatief kleine restemissie is relatief duur. Daarom zal de marginale kosteneffectiviteit in veel gevallen ongunstiger zijn dan de totale kosteneffectiviteit. De referentiewaarden uit bijlage XVc van de Omgevingsregeling zijn daarom niet geschikt voor toetsing van marginale kosteneffectiviteit. Hiervoor is een aparte werkwijze voor uitbreiding of vervanging van bestaande maatregelen ontwikkeld.

Bestaande maatregel

De kosten van de al bestaande maatregel bestaan uit de som van de operationele kosten en de kapitaalkosten. Wanneer de bestaande maatregel ouder is dan 10 jaar, zijn de kapitaalkosten van de bestaande maatregel gelijk aan nul. Bij een bestaande maatregel jonger dan 10 jaar tellen de kapitaalkosten wel mee. De kapitaalkosten zijn het product van de annuïteit en de oorspronkelijke investering gecorrigeerd voor inflatie. De prijsindices uit het DACE-prijzenboekje geven de getallen waarmee de correctie voor inflatie plaats vindt.

Aanvullende maatregel

Bij een uitbreiding van een bestaande maatregel kan het gaan om:

• een verbetering van de bestaande maatregel, bijvoorbeeld een extra filterkamer
• een aanvullende maatregel die de totale milieuprestatie voor een bepaalde component verbetert. Bijvoorbeeld een doekfilter na een cycloon

Bij een uitbreiding van een bestaande maatregel zijn de marginale kosten gelijk aan de som van de kapitaalkosten en de operationele kosten veroorzaakt door de uitbreiding van de maatregel. De marginale effecten zijn gelijk aan het effect van de uitbreiding. De marginale kosteneffectiviteit is de uitkomst van een deling van deze 2.

De totale kosten zijn de som van de kosten van de al bestaande maatregel en de kosten van de aanvullende maatregel. De totale effecten bestaan uit de som van de effecten van de bestaande en van de aanvullende maatregel. De totale kosteneffectiviteit is de uitkomst van een deling van de totale kosten en de totale effecten.

Vervangende maatregel

Bij een vervangende maatregel zijn de totale kosten de som van de kapitaal- en operationele kosten van de vervangende maatregel en de desinvesteringen. Informatie over de berekening van de kapitaalvernietiging door desinvestering staat op de pagina kosteneffectiviteitsberekening. De totale effecten zijn de effecten na realisatie van de vervangende maatregel. De totale kosteneffectiviteit is de uitkomst van de deling van de totale kosten en de totale effecten.

De marginale kosten is het verschil tussen de totale kosten van de vervangende maatregel ten opzichte van de bestaande maatregel. De marginale effecten zijn gelijk aan het verschil tussen de effecten van de vervangende maatregel en de effecten van de bestaande maatregel. De marginale kosteneffectiviteit is de uitkomst van een deling van de marginale kosten en de marginale effecten.

Afweging bij aanvullende of vervangende maatregel

De afweging bij een aanvullende of vervangende maatregel bestaat uit 2 stappen:

1. Toetsing van de totale kosteneffectiviteit. Het bevoegd gezag toetst de aanvullende of vervangende maatregel op gangbaarheid van de totale kosteneffectiviteit. Voor de stoffen SO₂, NO_x, VOS en stof vindt toetsing bij de totale kosteneffectiviteit plaats aan de hand van de referentiewaarden in bijlage XVc van de Omgevingsregeling. Voor alle andere stoffen zijn geen referentiewaarden. Het bevoegd gezag bepaald dan wat kosteneffectief is.
2. Toetsing van de marginale kosteneffectiviteit. Het bevoegd gezag toetst de aanvullende of vervangende maatregel op gangbaarheid van de marginale kosteneffectiviteit. Deze marginale kosteneffectiviteit zal in de regel ongunstiger zijn dan de totale kosteneffectiviteit. Wanneer de marginale kosteneffectiviteit acceptabel is, wordt de maatregel als gangbaar beschouwd. Uitstel van de maatregel is niet nodig.

Voor de stoffen SO₂, NO_x, VOS en stof is een acceptabele waarde voor een marginale kosteneffectiviteit vastgesteld op 1,5 maal de referentiewaarde uit bijlage XVc van de Omgevingsregeling. Een extreme waarde is 4 keer de referentiewaarde. Deze waarden moet het bevoegd gezag met de nodige omzichtigheid hanteren.

Uitstel verlenen voor toepassen maatregel

Komt de kosteneffectiviteit voor SO₂, NO_x, VOS en stof uit in het tussengebied, dan kan het bevoegd gezag een aantal jaren uitstel verlenen. Dit om het bedrijf schadeloos te stellen voor het overbodig worden van bestaande apparatuur. Het aantal jaren uitstel is afhankelijk van de ouderdom van de bestaande maatregel. De tabel hieronder geeft hiervoor richtlijnen. Het bevoegd gezag berekent het aantal jaren uitstel vanaf het moment dat een techniek als BBT aangemerkt kan worden.