Zeggenschap bij participatie
Een overleg met 15 adviseurs, van wie er niet één bevoegd is knopen door te hakken. Of van het kastje naar de muur gestuurd worden, zonder eind aan je probleem. Gebrek aan mandaat kan enorm frustrerend zijn voor iedereen. Zorg dus dat er altijd 'iemand van is'.
Zeggenschap-beren
Hoe serieus de ambities rondom participatie in het kader van de Omgevingswet ook zijn, de praktijk blijkt vaak weerbarstig. Veel mensen nemen de stap naar participatie nog niet. Ze zien zeggenschap-beren op de weg:
- Iedereen adviseert alleen maar, maar niemand hakt knopen door.
- Daar ga ik niet over. Ik ben niet in de positie om daar een beslissing over te nemen.
- Uiteindelijk beslist de raad.
- Kan de wethouder hier wel mee scoren?
- Vaak zeggen ze eerst ja en later, als het concreet wordt, is het toch nee.
- Ik word steeds van het kastje naar de muur gestuurd.
- Als ik buiten m'n boekje ga, word ik op mijn vingers getikt.
Tips om zeggenschap-beren te verjagen:
- Laat de politiek vooraf beslissen over wie erover gaat en wie niet, over hoe het proces verloopt en wat de kaders zijn.
- Vertrouw op je eigen oordeel en integriteit. En doe gewoon soms iets wat buiten je mandaat ligt.
- Beloon lef. Zet mensen die eigen keuzes durven maken om een probleem op te lossen in het zonnetje. Beloon fouten maken.
- Zorg dat er altijd 'iemand van is'. Maak op basis van concrete casuïstiek duidelijk bij wie de bal hoort te liggen en wie de handschoen moet oppakken.
- Zorg voor warme doorgeleiding van een vraagstuk of project naar anderen als je het vraagstuk zelf niet kunt oplossen.
- Weet wat anderen wel en niet te bieden hebben. En ga allianties aan met mensen die je nodig hebt.
- Ga rondneuzen, netwerken of scharrelen buiten de deur.