Bibliotheek bodem - Zoekresultaten
Zoeken in de index
De jaarverslagen bevatten informatie die de overheden ter beschikking hebben gesteld voor de sturing van de bodemsaneringsoperatie. Het verslag is onder leiding van het Bodeminformatiebeheer door Bodem+/het Uitvoeringsprogramma Bodem en ondergrond opgesteld in samenwerking met het IPO, de VNG (Vereniging Nederlandse Gemeenten), (VROM/)IenW en het RIVM. In het jaarverslag kunt u aan de hand van cijfers en illustratieve voorbeelden zien hoe deze ontwikkelingen de voortgang van bodemsanering/de aanpak van de spoedlocaties beïnvloeden.
Tussenbalansen convenant Bodem en ondergrond / convenant bodemontwikkelingsbeleid (2018, 2013, 2011) om te bezien of de convenantspartijen op schema liggen.
Witteveen+Bos. Nazorg nader bekeken: Handreiking met stappenplan en aanbevelingen over nazorg van bodemsaneringslocaties.
Witteveen+Bos, Antea, Tauw, R-Link, Saxion, Heijmans, Gulbergen BV, Revive, Schiphol, DNS, JBN Advies, Fryske Utfieringstsjinst Miljeu en Omjouwing, Amsterdam, Drenthe
Typologie- studie naar soorten IBC-locaties, in overleg met stakeholders, om handelingsperspectief te bieden.
Uit recent wetenschappelijk onderzoek blijkt dat het gezondheidseffect optreedt bij ieder gehalte aan loodverontreiniging in de bodem, ook bij gehalten onder de interventie-waarde uit de Wet bodembescherming. Het RIVM en de GGD adviseren om, op plaatsen waar kinderen in contact kunnen komen met bodemlood, maatregelen te nemen om de blootstelling terug te brengen tot een niveau dat zo laag is als redelijkerwijs mogelijk. Deze maatschappelijke kosten-batenanalyse (MKBA) kan bijvoorbeeld gebruikt worden bij het formuleren van een gemeentelijk beleidskader voor het beheer van wijken met een diffuse loodverontreiniging.
Een evaluatie van de organisatie van de uitvoering van het Convenant Bodemontwikkelingsbeleid en aanpak spoedlocaties 2010 – 2015.
Schema’s die houvast bieden bij de aanpak van verontreinigde (spoed)locaties.
Een juridisch handvat voor de uitvoering van gebiedsgerichte aanpak van grondwaterverontreinigingen voor vergunningverleners, toezichthouders en handhavers. Het handvat biedt ondersteuning bij het vergunnen, en handhaven van gebiedsgerichte grondwaterbeheer plannen.
Staatssecretaris Mansveld van Infrastructuur en Milieu (nu: Infrastructuur en Waterstaat) heeft op 8 februari 2013 het Voortgangsverslag van het bodemconvenant 2010-2015 aangeboden aan de voorzitter van de Tweede Kamer. In de aanbiedingsbrief constateert ze in de eerste plaats dat de afspraak over het in 2015 gesaneerd of beheerst hebben van de spoedlocaties waar humane risico's aan de orde zijn, haalbaar lijkt. Ten tweede toont ze zich verheugd omdat per 1 juli 2012 het wetsvoorstel dat gebiedsgericht beheer van verontreinigingen mogelijk maakt in werking is getreden.
Deze twee artikelen bieden een overzicht van de wet- en regelgeving voor de ondergrond. Het eerste artikel betreft de Mijnbouwwet, de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht, de Kernenergie wet en de Wet milieubeheer. Aan de orde komen de verdeling van verantwoordelijkheid voor de ondergrond over de verschillende overheidslagen en in hoeverre de regelgeving een adequate rijkssturing van ruimtelijke ontwikkelingen in de ondergrond mogelijk maakt. In het tweede artikel komen wetten aan de orde.
Het project ondergrond, onderdeel van het uitvoeringsprogramma (UP) van het convenant bodemontwikkelingsbeleid en spoedlocaties, richt zich op de transitie naar een duurzaam gebruik van de ondergrond. Een van de wijzigingen die nodig is om deze gewenste transitie te bereiken, is een toenemende samenhang van het bodembeleid met het energie-, water-, en ruimtebeleid. Maar hoe realiseer je dit in de praktijk?
Het team Implementatie ondergrond heeft aan de hand van interviews met provincies, gemeenten en waterschappen een inventarisatie gemaakt van de ervaringen en tips over het verbeteren van de afstemming en samenwerking tussen de beleidsvelden bodem, water en ruimte.
RIVM, Grontmij
Handreiking bepaling werkvoorraad ‘diffuus verontreinigde locaties/gebieden’, vanwege humane spoed
Aanpak spoedlocaties: Eind 2010 zijn de locaties bekend waarvan door de bevoegde overheden Wet Bodembescherming is vastgesteld dat er risico’s voor de volksgezondheid aanwezig (kunnen) zijn. Het gaat hier om de zogenaamde humane risicolocaties.
Op deze pagina staat voorbeeldmateriaal voor overheden om hun communicatie in te richten als binnen hun grondgebied een (of meerdere) risicolocatie is vastgesteld. Deze communicatie is maatwerk, omdat het zich op lokaal niveau afspeelt en de rollen van provincies en gemeenten verschillen. Om deze reden zijn er geen voorbeelden van communicatiemiddelen als brieven, persberichten e.d. opgenomen.
Het rapport vormt de afronding van een onderzoek naar duurzame herontwikkeling van verontreinigde bedrijventerreinen. Het Ministerie van Infrastructuur en Milieu heeft de bureaus TTE/BMC gevraagd hierover te adviseren.