Zoeken in deze site

Waterbodemimmissietoets

De Waterbodemimmissietoets toetst of de waterkwaliteit als gevolg van de (potentiële) lozing vanuit de waterbodem voldoet aan het van de Kaderrichtlijn Water.

Paragraaf waterbodemimmissietoets

De paragraaf waterbodemimmissietoets van het Handboek Immissietoets gaat over potentiële lozingen vanuit de waterbodem die als gevolg van een vergunningplichtige ingreep of een projectbesluit in het watersysteem ontstaan.

Het gaat hierbij niet om het beoordelen van effecten van het toepassen of verspreiden van grond of bagger in oppervlaktewateren. Hiervoor is het Besluit bodemkwaliteit 2021 het wettelijke kader.

De Waterbodemimmissietoets start met het toetsen aan twee criteria:

  1. Is de waterbodemkwaliteit na de ingreep gemiddeld boven de interventiewaarde?
  2. Is de waterbodemkwaliteit na de ingreep slechter dan voorheen?
De uitkomst van de toets komt in een projectbesluit of omgevingsvergunning. Vervolgens zal het bevoegd gezag dit beoordelen.

Tool en Handreiking waterbodemimmissietoets

Rijkswaterstaat heeft een tool en de Handreiking waterbodemimmissietoets (pdf, 478 kB) ontwikkeld. Met deze instrumenten voert Rijkswaterstaat de waterbodemimmissietoets uit voor rijkswateren en regionale wateren. Met de tool kan Rijkswaterstaat:
  • bepalen welke stoffen aanvullend op het standaardstoffenpakket gemeten moeten worden omdat ze meegenomen moeten worden in de Waterbodemimmissietoets
  • bepalen welke stoffen voldoen aan de twee criteria en waarvoor dus de Waterbodemimmissietoets geldt
  • uitvoeren van de Waterbodemimmissietoets voor de stoffen die voldoen aan de twee criteria
  • bepalen van effecten van mitigerende maatregelen als voor een stof niet voldaan wordt
Elk jaar zorgt Rijkswaterstaat voor een actuelere versie van de waterbodemimmissie applicatie met de meest recente normen, waterkwaliteitsgegevens en beleidsontwikkelingen.


Geen achteruitgangsprincipe van een waterlichaam

Er is sprake van achteruitgang als het waterlichaam als gevolg van een ingreep in een slechtere toestandklasse komt dan oorspronkelijk. Als het waterlichaam zich al in de slechtste toestandklasse bevindt, is de ruimte tot verslechtering bepaald door de meetnauwkeurigheid van de norm (klassegrens). Meer informatie leest u op de pagina Waterbodemimmissietoets.